သီရိလကၤာျမန္မာေက်ာင္းမွာ ေနေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ အထူးအားျဖင့္ အဂၤလိပ္စာသင္ခ်င္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ တကယ့္နာမည္ၾကီး ေစ်းၾကီးတဲ့ ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္ အဂၤလိပ္စာသင္ေက်ာင္းမွာ သင္ေနတဲ့ ဆရာမ ပက္ထေရရွာ ဟာ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္လို႔ ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္တက္ေနတဲ့ ျမန္မာသံဃာေတ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မိျပီး ျမန္မာေက်ာင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။အပတ္စဥ္ စေနေန႔တိုင္း ေန႔ခင္း ၂ နာရီကေန ၆ နာရီေက်ာ္အထိ မေမာႏိုင္ မပန္းနို္င္ နဲ႔ မနားပဲ အဂၤလိပ္စာ လိုခ်င္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြသူသင္ေနတဲ့ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္ နည္းစနစ္အတိုင္းပဲ သင္ေပးပါတယ္။ ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္မွာ သင္ေနတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကိုုလည္း ဖိုင္ၾကီးေလးဖိုင္နဲ႔ မကုဋစာၾကည့္တိုက္မွာ ထားေပးထားပါေသးတယ္။ လိုခ်င္တဲ့သူ မိတၱဴကူးျပီး ၾကည့္ရုံပါပဲ။ အဲဒါေတြ ပိုင္ႏုိင္ထားရင္ ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္၀င္ခြင့္ ေျဖတဲ့အခါ အမွတ္ေကာင္းတယ္ဆိုပဲ။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ အေျခခံအတန္းနဲ႔ အဆင့္ျမင့္တန္းဆိုျပီး ႏွစ္တန္းခြဲထားပါတယ္။တက္လိုက္ၾကတဲ့ သံဃာေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား တစ္ခ်ိဳ႕သင္ခန္းစာေတြမွာ အျပန္အလွန္ေျပာျခင္း တစ္တန္းလုံးကသူေတြကို ေျပာႏုိင္ေအာင္ တန္းစီျပီး ေမးၾက ေျဖၾကလုပ္တဲ့ဟာေတြပါပါတယ္။အဲဒီအခါ တန္းစီလိုက္ေတာ့ စာသင္ရာဆြမ္းစားေက်ာင္းက မဆန္႔ေတာ့လို႕ေက်ာင္းျပင္ကြက္လပ္ထဲမွာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ တန္းစီျပီးေလ့က်င့္တာေတာင္ လုပ္ၾကရပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔သင္လာရင္းကေန ဆရာမၾကီးက သူလာရမယ့္ စေနေန႔ ေန႔လည္ခင္းမွာ မပ်က္မကြက္လာေပမယ့္။ ဒါေတာင္ဆရာမၾကီးက ျဗိတိသွ်ေကာင္စယ္ကေန စာသင္ျပီး ဆရာေတြနဲ႔စည္းေ၀းပြဲ ထိုင္ျပီး ကေမ်ာကေသာ လာရတာလုိ႕ ေျပာပါတယ္။ စာသင္ၾကားရမယ့္ ေရႊကိုယ္ေတာ္ေတြက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ ေက်ာင္းျပည့္ခမန္းနဲ႔စခဲ့တဲ့ သင္တန္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထန္းလ်က္လုံးေခြးလ်က္သလို တျဖည္းျဖည္း လုံးပါး ပါးလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆရာမၾကီး အိႏၵိယနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အလည္သြားေတာ့လဲ သင္တန္းပ်က္တယ္ရယ္ မရွိရေအာင္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ၾသစေတးလ်သူ ဆရာမ ဖီယုိနာကို သင္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမ ဖီယုိနာကလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အရင္ အက္ေဆးတို႔ ဘာတို႔ေရးရင္ ဘယ္ကစလို႔ ဘယ္လို ေရးရမယ္မွန္းမသိတာေတြဟာ သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့မွ ရွင္းခနဲ လင္းခနဲ ျဖစ္သြားရတာပါ။ သူက အက္ေဆးေရးနည္းသင္ေတာ့ အစဆုံးေခါင္းစဥ္၊ ေနာက္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ပါ၀င္ႏုိင္မယ့္ အေၾကာင္း အခ်က္အလက္ေတြ ရွာ၊ျပီးရင္ ၀ါက်ဖြဲ႕ အဲဒီ၀ါက်ေတြကို ေခါင္းေနရာျဖစ္ရင္ ေခါင္း ကိုယ္ေနရာကိုယ္ ေနာက္ဆုံးထားမယ့္ေ နရာေနာက္ဆုံး စသျဖင့္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေရြးရာမွာလည္း ကိုယ့္ေခါင္းထဲ မွာ ရွိထားျပီးလည္းျဖစ္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းလည္း ျမင္ျပီးျဖစ္တဲ့ မကုဋာရာမ ျမန္မာေက်ာင္း။ ကၽြန္ေတာ့္ေနထိုင္ရာရြာ စသျဖင့္ ေရးနည္းသင္ျပပါတယ္။ မကုဋ ေက်ာင္းအက္ေဆးဆိုရင္ ပါ၀င္ရမဲ့ေခါင္းစဥ္ေလးေတြက သီရိလကၤာမွာ ျမန္မာေက်ာင္းငါးေက်ာင္းရွိ၊မကုဋေက်ာင္းသမိုင္း၊တည္ရွိရာေနရာ။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အထင္ကရသူမ်ား ေရာက္ရွိလည္ပတ္မႈ၊ေန႔စဥ္လည္ပတ္မႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေနအထား စသျဖင့္ စီတန္းကာ ေရးရပါတယ္။ သူလည္း ႏွစ္ခ်ိန္လုံး မပ်င္းမရိ သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ကေတာ့ လက္ရွိတက္ေနတဲ့ သံဃာေတြက သင္တန္းသားအေတာ္နည္းလာျပီ တစ္တန္းထဲ ေပါင္းၾကစို႕၊အခ်ိန္ကို တစ္ခ်ိဳ႕က ၃ နာရီမွ ၅ နာရီ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ၂ ခြဲမွ ၄ ခြဲ စသျဖင့္ ဆရာမၾကီးစာသင္ေနတာေတာင္ အားမနာပဲ ကိုယ္ထင္ရာေတြဆြဲျပီး ေျပာေနၾကပါတယ္။ေနာက္ျပီးေတာ့လဲ တစ္ပါးက ၁ နာရီေလာက္ အလြန္ဆုံး နွစ္နာရီေလာက္ပဲ သင္တာေကာင္းတယ္ ၾကာရင္ ဦးေႏွာက္ေတြ ထူလာတယ္ စသျဖင့္ ေျပာပါတယ္။စာသင္သားေတြက ဒီလိုရွိတယ္။ဆရာမၾကီး သေဘာထားကို ေျပာပါအုံးဆုိေတာ့ ဆရာမၾကီးက ငါကေတာ့ ၂ နာရီ ၄နာရီ ၅ နာရီ ၁၀ နာရီ သင္ရလဲ ကိစၥမရွိဘူး သင္ေပးမယ္။သင္ႏုိင္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ တကယ္လဲ ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ပဲ စာကိုပဲ အေလးထားကာ ဂရုတစိုက္နဲ႔ သင္ေပးတာပါ။ သူ႕ၾကည့္ရတာ ေခၽြးတျပန္ျပန္နဲ႔ ေမာလို႕ေမာရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိပါဘူး။ ဒါကို တစ္ပတ္မွ တစ္ခါ လုိက္ရတဲ့ သံဃာေတြက စာသင္နာရီမ်ားသေလး ဘာေလးနဲ႔ ။ အင္း............ဒို႔ေရႊေတြ ေအာက္က် ေနာက္က်ျပီး သူတို႕လူမ်ိဳးေတြနဲ႔အမ်ားၾကီး ျပတ္က်န္ေနခဲ့တာ မဆန္းပါဘူး ေနာ္ ။ သူတို႔က နည္းပညာ တို႕ နည္းစနစ္တို႕လဲ ေကာင္းမွေကာင္း ျမန္ဆန္ျပီး တကယ္ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႕လည္း ျမန္မာျပည္က အဂၤလိပ္သင္တန္းေတာ္ေတာ္မ်ား ပိုက္ဆံေပးျပီး တက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ။ စာအုပ္ၾကည့္ခ်ေပးတာမ်ားတယ္။ အခုဟာက ဟန္းေဒါက္ေတြေပး ေရးသင့္တာေရး ။ ဂိမ္းအေနနဲ႔ ေဆာ့သင့္တာေဆာ့ မိမိပါတနာနဲ႔ ေဆြးေႏြးသင့္တာ ေဆြးေႏြးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္ပါတယ္။ျမန္မာျပည္ကသင္တာ ျမင္းေကာင္ေရ ၁၀ အားဆုိရင္။ သူတို႕သင္တာ ျမင္းေကာင္ေရ အေကာင္၁၀၀ အားရွိပါတယ္။ ဒါကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ တက္တဲ့သူတိုင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ အခုဟာက ကုိယ္က တစ္ျပားမွလည္း မကုန္၊ သူတို႕ဆီလည္း တကူးတက သြားေနစရာမလိုပဲ ကုိယ့္ေနရာ ကိုယ့္႒ာေနမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သင္ရတာပါ။ ဒါကိုမ်ား ဘာေၾကာင့္ ပ်င္းၾက၊ ဆင္ေျခေတြေပးၾက၊ ပ်က္ကြက္ၾကတာလဲ .............။ ဒီမိုး ဒီေလ ဒီလူေတြနဲ႔သာ ေရွ႕ဆက္စခန္းသြားရရင္ျဖင့္..........................................။
No comments:
Post a Comment