Saturday, October 27, 2012
မျပီးဆုံးေသးတဲ့ခရီး
Sunday, February 19, 2012
ရပ္နားထားတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့ ဘေလာ့ေလး
Friday, December 23, 2011
Sunday, October 23, 2011
ကထိန္
Sunday, October 16, 2011
ခံစားမႈေလးတစ္ခု
Sunday, September 25, 2011
Friday, September 9, 2011
ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ေန႔ေလးမ်ား
အခြင္႔အေရးဆိုတာ
တစ္ေန႔ေသာ္.........
ကားတစ္စီး တံတားေပၚကေန ၿပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္။ ကားေပၚမွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးရယ္၊ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦးရယ္၊ အဖိုးအိုရယ္ ပါသြားတယ္။ ဒီအၿဖစ္ပ်က္ကို အနားက လူတစ္ဦးကၿမင္လိုက္တယ္ ခ်က္ၿခင္းပဲ ကယ္ဆယ္ဖို႔ ေရထဲခုန္ဆင္းသြားတယ္။ ကားကေရထဲကို တစ္ေၿဖးေၿဖး နစ္လာေတာ့ ကယ္မဲ့သူဟာ တစ္ဦးကိုသာ ကယ္ဖို႔ခြင့္အေရးရွိတယ္။ သူကစဥ္းစားတယ္ အနာဂတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ ကေလးငယ္ကို ကယ္္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္၊။ ကေလးကိုကယ္ေနတုန္းမွာပဲ မိန္ကေလးတစ္ဦးရဲ့အလွပကို ရင္ခုန္မိသြားတယ္။ သူႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ကေလးငယ္ကိုသာကယ္နိဳင္ခဲ ့တယ္။ သူအခ်စ္ဆံုးကို ဆံုးရွံူးလိုက္ရလို႔ သူေႀကကြဲစြာ ငိုေႀကြးခဲ႔တယ္။ ဒါကိုသိတဲ့ နတ္မင္းတစ္ပါးက အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ဆုပ္ၿပီး သူကိုအခြင့္ေရးေပးလိုက္တယ္။ သူဟာ အၿမန္ဆံုးပဲ သူစြဲလန္းတဲ့ မိန္ကေလးကို ကယ္လိုက္တယ္။ မိန္ကေလးက သူကိုေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းေၿပာၿပီး သူရဲ့နီးကပ္ေနတဲ့ မဂၤလာပြဲကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ သူဟာ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ပဲ အိမ္ၿပန္လာခဲ႔တယ္။
အိမ္ၿပန္ေရာက္လို႔ TVဖြင့္ႀကည့္တဲ့အခါ ကားေရနစ္ေနေႀကာင္း သတင္းပါလာတယ္။ ကားထဲမွာ ေသဆံုုုုးသြားတဲ့အဖိုးအိုဟာ အလြန္ခ်မး္သာတဲ့ သူေဌးႀကီး တစ္ဦးၿဖစ္ေနတယ္။ သူဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို ေနာင္တရသြားတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဖိုးအိုကိုကယ္ရင္ သူပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးရနိဳင္တာကို။ ဒီတစ္ခါလဲ နတ္မင္းက သူကို အခြင့္ေရးေပးလိုက္ၿပန္တယ္။ သူဟာ အဖိုးအိုကို မရမက ကယ္ဆယ္လိုက္တယ္။ ကမ္းေပၚေရာက္တဲ႔အခါ အလြန္အမင္း စိတ္ပ်က္စြာငိုေႀကြးခဲ့တယ္။ အေႀကာင္းရင္းကိုေမးႀကည့္ေတာ့ သူေၿမးေလးကို ဆံုးရွံူးလိုက္ရလို႔တဲ့၊ ေဆးရံုကိုေရာက္သြားတဲ့အဖိုးအိုဟာ နွလံုးေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သူပိုင္သမွ်ကို သူေသတမ္းစာအတိုင္း သူေၿမးေလးနာမည္နဲ ့လွဴသြားခဲ့တယ္။ ကယ္မဲ့သူကေတာ့ ဘာမွမရလိုက္ဖူးေပါ႔။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင္႔
**ၿမတ္မြန္**
Saturday, September 3, 2011
ေက်းဇူးျပဳ၍ တံခါးေခါက္ပါ
Thursday, August 25, 2011
ဘာဘာညာညာ
19/08/2011 ရက္ေန႔က မတိုင္မီ ရက္ေတြက ေရခ်ိဳးခန္းေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္ေနလို႔ တစ္ကုိယ္ေတာ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေတာ့ သတၱ၀ါငယ္ေလးေတြလဲ ပူလို႔ထင္ပါရဲ႕ အေအးဓာတ္ရွိတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ျပဳံေနၾကေလရဲ႕။ ထို႔အတူ တီေကာင္ေတြလဲ တတြဲတြဲနဲ႔ ေပါမ်ားေနေလရဲ႕။ေၾကြတိုက္တဲ့ ေဆးနဲ႔အတူ သန္႔ရွင္းလိုက္လို႔ အမ်ားသုံးတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းေလး ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာေပမယ့္ ေရခ်ိဳးခန္းကို တကယ့္ ေပ်ာ္စရာ အိုေအစစ္တစ္ခုအျဖစ္ ထင္မွတ္ထားခဲ့ၾကတဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြကေတာ့ ဘုံပ်က္ရုံတင္မက ဘ၀ေတြပါ ပ်က္ၾကရတာပါ။ အဲဒါေတြကို သန္႔ရွင္းတဲ့ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကုိယ္က မသိမဟုတ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္က ရွင္ကုိုလဲ ကိုယ့္ကိုကုိက္ေနတာေတာင္ မရိုက္ရက္ ။ၾကမ္းပုိးကိုလည္း မသတ္ရက္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိန္က ကုိယ္ဟာ သူမ်ားတကာ အလြယ္တကူသတ္ေနတာကို ကုိယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ေရာ။မလြဲမေရွာင္သာ ျဖစ္လာတာတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါေလးေတြ သတ္မိေနမိပါျပီ။ အဲဒါရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ေလ ငယ္ငယ္က အဖ်ားအနာ သိပ္မရွိလွတဲ့ကိုယ္ဟာ အခုေတာ့ ဖ်ားနာျခင္းေတြလဲ အခါမလပ္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ပါျပီ။ အဲဒီေန႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေတာ့ အင္း ငါေတာ့ ဒီသတၱ၀ါေတြ သတ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ငါေတာ့ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ဖ်ားေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကိဳသိေနေလရဲ႕။ေဟာ အခုေတာ့ တကယ္ဖ်ားေနပါျပီ အရင္လို ရုိးရိုးဖ်ားတာ မဟုတ္သလုိပဲ။ ဒီတစ္ခါဖ်ားတာ ေခါင္းေတြ မမူးဖူးပါဘဲနဲ႔ ဘာမွလည္း မေသာက္ပါဘဲနဲ႔ မူးမူးေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနခဲ့ေလေတာ့ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ အေတြးေတြ ပြားမိပါတယ္။
ဖ်ားနာေနစဥ္ကာလမွာ သင္တန္းေတာ့ တက္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ ဖ်ားနာေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕အျဖစ္ဟာ ပကတိလူေကာင္းလိုေတာ့ လန္းဆန္းမေနႏုိင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။အဲဒီလုိ မလန္းမဆန္းနဲ႔ မႈန္ေတေတ ျဖစ္ေနလို႔မို႔ ဆရာမကေန ေမးလိုက္ရင္ မေကာင္းပါဘူးေလ မေမးပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းမိကာမွ အရင္ကနဲ႔မတူ ဆရာမကလည္း ကုိယ့္ကုိေမးေနေလရဲ႕။ ကုိယ့္အိပ္ယာမွာသာ ေခြေခြယုိင္ယုိင္ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ျဖစ္ေနခဲ့ရေပမယ့္လည္း သင္တန္းမွာ ေမးလိုက္ေျဖလိုက္ ေျပာင္လိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္ကေန လာမွန္းမသိတဲ့ ခြန္အားေတြနဲ႔ တက္ၾကြေနေလရဲ႕။ အတန္းထဲ ဆရာမကေမးရင္ ေျဖတဲ့သူေတြထဲ ကိုယ္က အမ်ားဆုံးေျဖသလို ရွိေပမယ့္ အမွတ္မ်ားတဲ့သူ စာရင္းထဲမွာေတာ့ ကိုယ္မပါေတာ့ပါဘူး။
ဖ်ားနာေနစဥ္အေတာအတြင္းမွာပဲ ေနာက္ထပ္မွတ္မွတ္ရရ အေနနဲ႔ လုပ္ျဖစ္တာက အိမ္ကို ဖုန္းဆက္တာပါ။အရင္ဆုံး ညီမဆီဖုန္းဆက္မယ္ စိတ္ကူးေပၚေနတာ သုံးရက္ေလာက္ရွိျပီ။ ဒါေပမယ့္ ေန႔ေရႊ႕ ညေရႊ႕ ေရႊ႕ေနတာေၾကာင့္ရယ္။ ဖ်ားေနတာရယ္ေၾကာင့္ မဆက္ျဖစ္ဘူး။ မေန႔က ၂၂-၈-၂၀၁၁ ေန႔ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ဆက္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီမက အေဖေနမေကာင္းလို႔ ရြာျပန္သြားတဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရြာကုိ ဖုန္းဆက္ရပါတယ္။ညီမျဖစ္သူကို ေခၚခိုင္းေတာ့ သူက ျပန္သြားျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အခုဖုန္းလာကိုင္တာ အမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူေျပာတာက ေခၽြးငုပ္ျပီးဖ်ားေနတာ သုံးေလးရက္ေလာက္ ရွိျပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အခုေတာ့ သက္သာေနျပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အမျဖစ္သူနဲ႔ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔23-08-2011 မွာေတာ့ အမထက္ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ရွိတဲ့ ညီမဆီကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ တုတ္ၾကီးတို႔ ဆြမ္းေကၽြးက အျပန္ ေရခ်ိဳးမွားတာ အခုဆရာမင္းမင္းနဲ႔ ကုတာ သက္သက္သာသာျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ၊ေလးခင္တုတ္တို႔ အိမ္နားမွာ အိမ္၀ိုင္းလည္း တစ္သိန္းခြဲနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ့အေၾကာင္း ျပန္လာရင္ လာၾကိဳမလို႔ ၾကိဳေျပာအုံး စသျဖင့္ ညီမက ျဖစ္ေၾကာင္းစုံလင္ကုိ ေျပာျပပါတယ္။
ဖ်ားနာျခင္းနဲ႔အတူ ေနာက္တစ္ခု ဖ်ားသြားတာကေတာ့ ပိုက္ဆံပါ။ဖ်ားေနေတာ့ ဘာမွ မစားခ်င္။တနဂၤေႏြေန႔က ေဆးခန္းသြားထားေတာ့ ေဆးေသာက္ရဦးမည္။ အစာရွိမွ ျဖစ္မယ္။ဒါနဲ႔ အသင့္ေဖ်ာ္စား ေခါက္ဆြဲထုတ္ ႏွစ္ထုတ္ ၀ယ္။ အဲဒါေတြစားရတာ နည္းနည္း စိတ္မပါေတာ့လို႔ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ပဲ သရီး၀ွီးနဲ႔ Food city သြား စြတ္ျပဳတ္ထုတ္ ႏွစ္ထုတ္၀ယ္၊ ေရေႏြးနဲ႔ေဖ်ာ္ရတဲ့ ေခါက္ဆြဲပုံစံအထုတ္မ်ိဳး တစ္ထုတ္ရယ္ ၀ယ္ရပါတယ္။ဒီေန႔လည္း စြတ္ျပဳတ္ထုတ္ ႏွစ္ထုတ္ ၊အသင့္ေဖ်ာ္ ေခါက္ဆြဲ တစ္ထုတ္ ကိတ္မုန္႔တစ္ထုတ္၊၀ယ္ရပါေသးတယ္။ ေနာက္သင္တန္းသြားေတာ့ အရင္လို လမ္းေလ်ာက္ခ်င္စိတ္မရွိတာနဲ႔ ကားဂိတ္ဆီ သရီး၀ွိးငွားခ အျပန္သရီး၀ွီးခ စသျဖင့္ လူဖ်ားလိုက္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြပါ လိုက္ဖ်ားကုန္ေတာ့သည္။ကူကယ္ရာ မရွိတဲ့ ေနရာေဒသမွာ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ ဘ၀ေတြထဲက အစိတ္အပိုင္းေလး တစ္ခုပါ။
မေန႔က ဆရာမက အတန္ထဲမွာ Guess game လုပ္ေတာ့ ေရွ႕ကေန အမူအရာအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ျပသည္။ ငုိလိုက္ရယ္လိုက္ေအာ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ တူမေယာင္ရွိတဲ့ စကားလုံးတစ္တြဲစီ အသံထြက္ေတြ လိုုက္ဆိုခိုင္းေတာ့ကိုယ္က ဆရာမက ေရွ႕ကေန ေအာ အာ ေအာ အာ ဆိုျပီး ထပ္ကာဆုိေနေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ေနာက္ကေန ေအာ အာ ေအာ အာ နဲ႔ လိုက္ဆိုမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအသံေတြက ၾကားရသူအဖို႔ တစ္မ်ိဳးၾကီးဆိုုတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမက အဓိပၸါယ္ တစ္မ်ိဳးေပါက္သြားျပီး ကိုယ့္ကို ဘာေတြေလ်ာက္ဆိုေနတာလဲ ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ပါေလေရာ….. အားနာလိုက္တာ ဆရာမရယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔အဖို႔မွာ ဆရမကို အမူအရာမ်ားစြာနဲ႔ ျမင္ရတဲ့ ေန႔လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့မယ္။
25-8-2011 ေန႔ဆြမ္းစားျပီးေတာ့ ဘာဘာသရီး၀ွီးနဲ႔ အတူ ေဘာရဲလားက Lady ေရွာ့ပင္းေမာၾကီးသို႔ အေႏြးထည္ အ၀တ္အစားမ်ား သြား၀ယ္ရသည္။ အခုမွ အဖ်ားေပ်ာက္ေတာ့မလိုလိုရွိေသးတယ္။ မေန႔ညက အိပ္မေပ်ာ္ပဲ ေအးသလုိလို ျဖစ္ေနတာနဲ႔ အရင္၀တ္ေနက် အက်ၤ ီေတြကလည္း စိုေနလို႔ အံသကိုက္ေလးနဲ႔အိပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေအးေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းရင္းမွာထားတဲ့ သူမ်ားအက်ၤ ီကို ေကာက္၀တ္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ အခုတေလ ဘယ္လုိျဖစ္ေနတယ္မသိ။ သူမ်ားဥစၥာဆိုရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ယူဖို႔ သုံးစြဲဖို႔ စိတ္ကူးမရွိေတာ့။ဒါေၾကာင့္လည္း ကုိယ္ကြန္ျပဴတာတင္ေနက် ဖန္ေလးဟာ မရွိေတာ့ ပိုင္ရွင္ျပန္ယူသြားေတာ့ အရင္ကိုယ္ေတာ္ခဏေပးထားတာ ယူသုံးရင္ေကာင္းေလမလား။ ဒီအတုိင္းေမွးသုံးရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ သူမ်ားဥစၥာကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ သုံးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ႔ ဒီကေန႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေဖာ္ညွိမေနေတာ့ပဲ ဘာဘာသရီး၀ွီးနဲ႔ ေငြေသာက္ေသာက္လဲ အကုန္ခံကာ သြားျဖစ္တာပါ။ေဘာင္းဘီနဲ႔ အက်ၤ ီကတင္ ရူပီး ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုန္သည္။ဖန္က ရူပီး ေျခာက္ရာ။ သရီး၀ွီးခကလဲ ေျခာက္ရာ။ က်န္တာက ေဆးေရာင္ျခယ္ ဟိုက္လိုက္ေဘာပင္နဲ႔ တစ္ရႈးထုတ္။
မတတ္ႏုိင္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဒီေလာက္ေတာ့ ကုန္က်ရမွာေပါ့ေလ။ ဖ်ားမွ နာမွဆိုရင္ ပိုဆုိးေနလိမ့္မယ္။
Thursday, August 18, 2011
ကဲ ေတြးၾကည့္ ရေအာင္ေနာ္
Wednesday, August 17, 2011
Who move my cheese or place?
ဒါေတြကေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒိန္ခဲအေရႊြ႕ခံလိုက္ရတဲ့ၾကြက္လုိ ဘ၀ အေကြ႕အေကာက္ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးကာမွ အခုလုိေျပလည္မႈမ်ိဳးကုိ ရလိုက္ရတာပါ။ ဒါဆို ငါ့လုိဒိန္ခဲကို ေရႊ႕တဲ့သူဟာ ဘယ္သူပါလဲ...........။ ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဗ်ာ.............။ ။